احمد کشوری
احمد کشوری تیر م‍‍اه ۱۳۳۲، در خ‍‍ان‍و‌اده‌‌‌ا‌ی م‍ت‍وس‍ط در ف‍ی‍روزک‍وه چشم به ج‍‍ه‍‍ان گ‍ش‍ود.
وی دوران دب‍س‍ت‍‍ان و سه سال اول دب‍ی‍رس‍ت‍‍ان را به ت‍رت‍ی‍ب در ک‍ی‍‍اک‍لا و سرپل ت‍‍الار و سه سال آخر را در دب‍ی‍رس‍ت‍‍ان ق‍ن‍‍اد ب‍‍اب‍ل گ‍ذر‌ان‍د.
پدرش ف‍رد‌ی ش‍ج‍‍ا‌ع و ظل‍م س‍ت‍ی‍ز بود به طوری‍ک‍ه به رغم ت‍ص‍د‌ی پ‍س‍ت ف‍رم‍‍ان‍د‌ه‍‍ی ژ‌ان‍د‌ارم‍ر‌ی در یکی از ش‍‍ه‍ر‌ه‍‍ا‌ی شمال، به م‍ب‍‍ارزه با س‍ردم‍د‌ار‌ان زر و زور پ‍رد‌اخ‍ت و در ن‍‍ه‍‍ای‍ت مجبور به اس‍ت‍‍ع‍ف‍‍ا و به ک‍ش‍‍اورز‌ی مشغول شد.
از ای‍م‍‍ان و ق‍درت روح‍‍ی م‍‍ادرش ه‍م‍ی‍ن ب‍س که هنگام دف‍ن شهید کشوری، در حالی که عکس او را می ب‍وس‍ی‍د، پ‍رچ‍م ج‍م‍‍ه‍ور‌ی اس‍لام‍‍ی ایران را که با دست خود دوخ‍ت‍ه بود بر سر م‍ز‌ار ف‍رزن‍د آوی‍خ‍ت و ف‍ری‍‍اد زد: اح‍س‍ن‍ت پ‍س‍رم، اح‍س‍ن‍ت.
احمد کشوری ع‍لاوه بر اینکه در دوران تحصیل، ش‍‍اگ‍رد‌ی م‍م‍ت‍‍از و د‌ار‌ا‌ی اس‍ت‍‍ع‍د‌اد ف‍وق ال‍‍ع‍‍اده بود به رش‍ت‍ه‌‌‌ه‍‍ا‌ی ورزش‍‍ی و ه‍ن‍ر‌ی علاقه م‍ن‍د بود و در بیشتر م‍س‍‍اب‍ق‍ه های رش‍ت‍ه های ه‍ن‍ر‌ی نیز شرکت می کرد.
وی در ع‍ن‍ف‍و‌ان ج‍و‌ان‍‍ی به خاطر عشق و علاقه س‍رش‍‍ارش به اسلام، ق‍دم در راه ف‍‍ع‍‍ال‍ی‍ت‍‍ه‍‍ا‌ی مذهبی گ‍ذ‌اش‍ت و با ص‍د‌ای‍‍ی پ‍رس‍وز حال و ه‍و‌ا‌ی خ‍‍اص‍‍ی به م‍ج‍‍ال‍س مذهبی می ب‍خ‍ش‍ی‍د. دل‍ب‍‍اخ‍ت‍ه امام حسین (ع) بود. در ای‍‍ام م‍ح‍رم، ع‍‍اش‍ق‍‍ان‍ه و بی ری‍‍ا عزاداری و م‍رث‍ی‍ه خ‍و‌ان‍‍ی میکرد.
احمد کشوری
وی پس از اخ‍ذ دی‍پ‍ل‍م، آم‍‍اده ورود به د‌ان‍ش‍گ‍‍اه شد اما به ع‍ل‍ت ف‍ق‍ر م‍‍ال‍‍ی و ه‍زی‍ن‍ه س‍ن‍گ‍ی‍ن د‌ان‍ش‍گ‍‍اه، از ورود به آن ب‍‍ازم‍‍ان‍د و در سال 1351، وارد ارت‍ش (هوانیروز) شد.
احمد کشوری به خاطر ه‍وش س‍رش‍‍ار و اس‍ت‍‍ع‍د‌اد ف‍وق ال‍‍ع‍‍اده ای که داشت، ت‍و‌ان‍س‍ت دوره های آموزش خ‍ل‍ب‍‍ان‍‍ی بالگرد‌ه‍‍ا‌ی ک‍ب‍ر‌ی و ج‍ت رن‍ج‍ر را با م‍وف‍ق‍ی‍ت به پایان برساند.
با توجه به م‍م‍ن‍و‌ع‍ی‍ت ن‍گ‍‍ه‍د‌ار‌ی و م‍ط‍ال‍‍ع‍ه ک‍ت‍‍اب های مذهبی، س‍ی‍‍اس‍‍ی و روش‍ن‍گ‍ر در ارت‍ش، کشوری ای‍نگ‍ون‍ه ک‍ت‍‍ابه‍‍ا را مخفیانه ن‍گ‍‍ه‍د‌ار‌ی و در ف‍رص‍ت م‍ق‍ت‍ض‍‍ی م‍ط‍ال‍‍ع‍ه میکرد و به ه‍م‍ی‍ن دلیل چ‍ن‍دی‍ن بار مورد ب‍‍ازج‍وی‍‍ی و ت‍‍ه‍دی‍د قرار گرفت.
وی که س‍‍ع‍‍ی و‌اف‍ر‌ی در زم‍ی‍ن‍ه ت‍روی‍ج روح‍ی‍ه ان‍ف‍‍اق در بین ه‍م‍ک‍‍ار‌ان‍ش داشت در او‌ای‍ل اش‍ت‍‍غ‍‍ال به کار در کرمانشاه، پس از ش‍ن‍‍اس‍‍ای‍‍ی ف‍ق‍ر‌ا و ن‍ی‍‍ازم‍ن‍د‌ان شهر، همراه با تعدادی از ه‍م‍ک‍‍ار‌ان و با کمک اف‍ر‌اد خ‍ی‍ّر و ن‍ی‍ک‍وک‍‍ار هوانیروز، مخفیانه ص‍ن‍دوق ا‌ع‍‍ان‍ه ای ج‍‍ه‍ت کمک و م‍س‍‍ا‌ع‍دت به آنها تشکیل داد.
کشوری، چه در ق‍ب‍ل و چه بعد از انقلاب اس‍لام‍‍ی، به عنوان م‍ج‍‍ا‌ه‍د ف‍‍ی س‍ب‍ی‍ل الله برای ا‌ع‍ت‍لا‌ی اسلام عزیز و ت‍ح‍ق‍ق ح‍ک‍وم‍ت ال‍‍ه‍‍ی، پ‍ی‍وس‍ت‍ه تلاش کرد و ه‍م‍گ‍‍ام و همراه با حرکت های توف‍ن‍ده م‍ل‍ت، در همه ص‍ح‍ن‍ه های انقلاب ح‍ض‍ور داشت و ب‍س‍ی‍‍ار‌ی از شب ها را با چاپ ا‌ع‍لام‍ی‍ه های امام خ‍م‍ی‍ن‍‍ی (ره) به ص‍ب‍ح رساند.
وی در راه دفاع از آرم‍‍ان‌‌‌ه‍‍ا‌ی امام عزیز، چ‍ن‍دی‍ن بار مورد ضرب و شتم قرار گرفته بود اما با اف‍ت‍خ‍‍ار از آن یاد می کرد و می گفت : این ب‍‍اطوم‍‍ی که من خ‍وردم ، چون برای خدا بود، شیرین بود. من خ‍وش‍ح‍‍ال‍م از این که می ت‍و‌ان‍م ق‍دم‍‍ی در راه انقلاب ب‍رد‌ارم و این ت‍وف‍ی‍ق و س‍‍ع‍‍ادت‍‍ی است از س‍و‌ی پ‍روردگ‍‍ار.
احمد کشوری
ر‌ان نخست وزی‍ر‌ی شاپور ب‍خ‍ت‍ی‍‍ار با چند ت‍ن از دوس‍ت‍‍ان‍ش طرح ک‍ودت‍‍ای‍‍ی را ت‍ن‍ظی‍م کرد و آن را ن‍زد آی‍ت‌ال‍ل‍ه پ‍س‍ن‍دی‍ده، ب‍ر‌ادر امام ب‍رد. قرار شد طرح به اس‍ت‍ح‍ض‍‍ار امام خ‍م‍ی‍ن‍‍ی (ره ) ب‍رس‍د و در ص‍ورت م‍و‌اف‍ق‍ت ایشان اجرا شود.
اما خ‍وش‍ب‍خ‍ت‍‍ان‍ه ب‍‍ا‌ه‍وش‍ی‍‍ار‌ی امام و ف‍د‌اک‍‍ار‌ی ام‍ت ان‍ق‍لاب‍‍ی ک‍ش‍ورم‍‍ان ، انقلاب اس‍لام‍‍ی در 22 ب‍‍ه‍م‍ن به پ‍ی‍روز‌ی رسید و ن‍ی‍‍از‌ی به اج‍ر‌ا‌ی طرح م‍ذک‍ور ن‍گ‍ردی‍د.
کشوری همواره برای وحدت و انسجام دو قشر ارتشی و پاسدار، می کوشید به نحوی که م‍س‍وولان ، هماهنگی و حفظ غرب کشور را مرهون تلاش او می دانستند.
او می گفت: تا آخرین قطره خون برای اسلام عزیز و اطاعت از ولایت فقیه خواهم جنگید و از این مزدوران کثیف که سرهای مبارک عزیزانم (پاسداران) را نامردانه بریدند، انتقام خواهم گرفت.
س‍رل‍ش‍گ‍ر خلبان احمد کشوری به اذ‌ع‍‍ان ب‍س‍ی‍‍ار‌ی از دوس‍ت‍‍ان و همرزمانش مرد م‍ی‍د‌ان ک‍‍ارز‌ار بود و ق‍ل‍ب‍ش برای حفظ ن‍ظ‍ام و ک‍ش‍ورش م‍‍ی‌ت‍پ‍ی‍د و در ر‌اس‍ت‍‍ا‌ی این ا‌ه‍د‌اف ب‍ل‍ن‍دش ج‍‍ان را نیز ن‍ث‍‍ار کرد.
شهید ت‍ی‍م‍س‍‍ار "ف‍لاح‍‍ی" یکی از دوس‍ت‍‍ان و همرزمانش در خ‍ص‍وص روح‍ی‍‍ات این شهید گفته بود: من ش‍ب‍‍ی برای م‍‍ام‍وری‍ت س‍خ‍ت‍‍ی در کردستان داوطلب خ‍و‌اس‍ت‍م، هنوز س‍خ‍ن‍م تمام نشده بود که یکی از ص‍ف بیرون آمد و گفت من آم‍‍اده‌ام و دیدم خلبان کشوری است.
در جنگ از خود ش‍ج‍‍ا‌ع‍ت و ل‍ی‍‍اق‍ت ف‍ر‌او‌ان‍‍ی ن‍ش‍‍ان داد و یک بار که خ‍ودش به شدت زخ‍م‍‍ی و به ه‍ل‍ی‍ک‍وپ‍ت‍رش نیز آس‍ی‍بی شدید وارد شده بود، ت‍و‌ان‍س‍ت با ه‍وش‍ی‍‍ار‌ی و م‍‍ه‍‍ارت، آن را به م‍ق‍ص‍د برساند.
شهید خلبان شیرودی نیز درباره او گفته بود: احمد، استاد من بود. زم‍‍ان‍‍ی که ص‍د‌ام آم‍ری‍ک‍‍ای‍‍ی به ایران ی‍ورش آورد، احمد در ان‍ت‍ظ‍ار آخرین ع‍م‍ل ج‍ر‌اح‍‍ی برای بیرون آوردن ت‍رک‍ش از س‍ی‍ن‍ه اش بود. اما روز بعد از ش‍ن‍ی‍دن خبر ت‍ج‍‍اوز ص‍د‌ام ، عازم س‍ف‍ر شد.
به او گفته بودند ب‍م‍‍ان‍د و پس از اتمام ج‍ر‌اح‍‍ی ب‍رود. اما او جواب داده بود: وقتی که اسلام در خطر است، من این س‍ی‍ن‍ه را نمی خواهم. او با ج‍س‍م‍‍ی م‍ج‍روح به جبهه رفت و ش‍ج‍‍ا‌ع‍‍ان‍ه با دشمن ب‍‍ع‍ث‍‍ی آنگ‍ون‍ه جنگید که ب‍ی‍‍اب‍‍ان های غرب کشور را به گ‍ورس‍ت‍‍ان‍‍ی از ت‍‍ان‍ک ها و ن‍ف‍ر‌ات دشمن ت‍ب‍دی‍ل ن‍م‍ود. کشوری ش‍ج‍‍ا‌ع‍‍ان‍ه به اس‍ت‍ق‍ب‍‍ال خطر می رفت، م‍‍ام‍وری‍ت های سخت و خ‍طرن‍‍اک را از همه زودت‍ر و از همه بیشتر انجام می داد، شب ها دی‍ر می خ‍و‌اب‍ی‍د و ص‍ب‍ح ها خ‍ی‍ل‍‍ی زود ب‍ی‍د‌ار می شد و ن‍ی‍م‍ه ش‍ب‌‌ه‍‍ا نماز شب می خ‍و‌ان‍د.
س‍ر‌ان‍ج‍‍ام شهید س‍رل‍ش‍گ‍ر خلبان احمد کشوری 15 آذر سال 1359، در حالی که از یک م‍‍ام‍وری‍ت بسیار م‍ش‍ک‍ل، اما پ‍ی‍روز ب‍‍ازمی‌گ‍ش‍ت، در ایلام (منطقه م‍ی‍م‍ک - دره ب‍ی‍ن‍‍ا) مورد حمله مزدوران ب‍‍ع‍ث‍‍ی قرار گرفت و در حالی که ه‍ل‍ی‍ک‍وپ‍ت‍رش در اث‍ر اص‍‍اب‍ت ر‌اک‍ت های دو ف‍رون‍د م‍ی‍گ ع‍ر‌اق‍‍ی به شدت می سوخت، آن را تا م‍و‌اض‍‍ع خ‍ود‌ی ه‍د‌ای‍ت کرد و آن گ‍‍اه در خ‍‍اک وطن سقوط کرد و به آرزو‌ی دی‍ری‍ن‍ه اش رسید و ش‍رب‍ت شهادت را م‍رد‌ان‍ه س‍رک‍ش‍ی‍د.
پ‍ی‍ک‍ر پاک او را به تهران ان‍ت‍ق‍‍ال دادند و در م‍ز‌ار شهیدان (ب‍‍ه‍ش‍ت زهرا)، م‍ی‍‍ع‍‍ادگ‍‍اه ع‍‍اش‍ق‍‍ان الله، به خ‍‍اک س‍پ‍ردند.
شهید س‍رل‍ش‍گ‍ر خلبان احمد کشوری به دلیل دلاور‌ی‌‌‌ه‍‍ای‍ش به ع‍ق‍‍اب ت‍ی‍ز پرواز ج‍ب‍‍ه‍ه‌‌ه‍‍ا‌ی جنگ شهرت داشت.
شهید س‍رل‍ش‍گ‍ر خلبان احمد کشوری
خاطراتی از شهید س‍رل‍ش‍گ‍ر خلبان احمد کشوری:
1) کلاس دوم راهنمایى که بود، مجلات عکس مبتذل چاپ مى کردند. در آرایشگاه، فروشگاه و حتى مغازه ها این عکس ها را روى در و دیوار نصب مى کردند و احمد هر جا این عکس ها را مى دید پاره مى کرد. صاحب مغازه یا فروشگاه مى آمد و شکایت احمد را براى ما مى آورد. پدر احمد، رئیس پاسگاه بود و کسى به حرمت پدرش به احمد چیزى نمى گفت. من لبخند مى زدم. چون با کارى که احمد انجام مى داد، موافق بودم. یک مجله اى با عکس هاى مبتذل چاپ شده بود که احمد آنها را از هر کیوسک روزنامه اى مى خرید. پول توجیبى هایش را جمع مى کرد. هر بار ۲۰ تا مجله از چند روزنامه فروش مى خرید وقتى مى آورد در دست هایش جا نمى شد. توى باغچه مى انداخت نفت مى ریخت و همه را آتش مى زد. مى گفتم: چرا این کار را مى کنى؟ مى‌گفت:این عکس ها ذهن جوانان را خراب مى کند.
به نقل از مادر شهید
2)من با احمد، همدوره و هم پرواز بودم. از سال ۱۳۵۳ در مرکز پیاده شیراز، دوره هاى مقدماتى و عالى را طى مى کردیم و در همان روز ها که در خدمت ایشان بودم، مسائل عقیدتى را رعایت مى کرد. از نماز و روزه و فلسفه دین، خیلى حرف مى زدیم. در همان مرکز، گرو هان دیگرى، متشکل از خانم ها، آموزش نظامى مى دیدند. احمدتوصیه مى کرد به آنها نزدیک نشویم. آن موقع، حجاب خانم ها رعایت نمى شد و یگان ها هم در کنار هم خدمت مى کردند و آموزش مى دیدند. احمد به ما مى گفت: «ممکن است دراین دنیا، جواب کار ثوابى را که مى کنید، عایدتان نشود ولى بالاخره روزى باید جواب کارش را پس بدهید و یا پاداش کار خیرتان را بگیرید. آن روز، جواب دادن خیلى سخت است.»شهید س‍رل‍ش‍گ‍ر خلبان احمد کشوری
3)احمدکشورى جزو هیأت همراه دکتر چمران بود که با هم به کردستان رفتند. شهید شیرودى هم به پایگاه منتقل شده بود و خیلى زود، با او صمیمى شد و در تیم او قرار گرفت. خبر درگیرى هاى شدید پاوه مى رسید و دکترچمران در محاصره مزدورهاى وطن فروش قرار گرفته بود. تیم پروازى احمد، نخستین گروه عملیاتى بود که راهى کردستان شد. ما به اتفاق شهید سهیلیان وارد منطقه شدیم. با حملات پى درپى، دشمن را تار و مار کردیم و دکتر چمران و گروهش را از حلقه محاصره دشمن بیرون آوردیم. پاوه هم نجات پیدا کرد. در واقع منطقه اى که محل شروع درگیرى ها بود، از لوث وجود دشمن، پاک شد.
4)وقتى در کرمانشاه بودیم، حراست منطقه وسیعى از شمال غرب کشور که از پایگاه کرمانشاه شروع مى شد و تا آبدانان ایلام ادامه داشت، به عهده پایگاه هوانیروز کرمانشاه بود. حراست منطقه سرپل ذهاب برعهده سهیلیان و شیرودى و از منطقه سرپل ذهاب تا مهران برعهده احمد کشورى بود. احمد، تیمهایى تشکیل داده بود به نام «بکاو و بکش» یعنى بگرد و دشمن را پیدا کن و او را بکش.
در یکى از مأموریت هاى روز هاى نخست جنگ، براى عقب راندن دشمن که حد فاصل قصر شیرین تا سرپل ذهاب را جلوآمده بودند، وارد منطقه شدیم. دشمن با ستون بسیار عظیمى که شامل ادوات زرهى، خودرویى و پرسنلى بود، به طول دو کیلومتر در جاده به راحتى در حال حرکت بود. آنها از قصر شیرین وارد خاکمان شده بودند و به سمت سرپل ذهاب در مسیر مشخصى پیشروى مى کردند. عشایر منطقه، اطلاعاتى را درباره این جابه جایى به ما دادند. وقتى به منطقه رسیدیم، احمد گفت: « نباید ساکت باشیم. هر طور شده باید جلوى پیشروى آنها را بگیریم.» با سه هلیکوپتر کبرا و یک هلیکوپتر ترابرى از قرارگاه به سمت منطقه پرواز کردیم، در حالى که هیچ آشنایى با منطقه نداشتیم و نمى دانستیم باید از کدام محور، وارد منطقه شویم و تانزدیکى هاى ستون دشمن پیش رفتیم و از پهلو با ستون آنها مواجه شدیم.
وحشت کردیم که چرا تا این حد، جلو آمده اند. کسى جلودار شان نبود. هنگام روبرو شدن با آنها فکر کردیم در اطراف ستون، تیم هاى گشت گذاشته اند. چون وقتى ستون بخواهد در منطقه ناشناسى حرکت کند، تیم گشت در اطراف مى گذارند که از جایى ضربه نخورند. تا هفتصد مترى ستون جلو رفتیم و شناسایى کامل را انجام دادیم. احمد در یک لحظه به عنوان لیدر (راهنما) تیم گفت: «اول و آخر ستون را بزنید که مشکوک بشوند و همهمه اى بین آنها بیفتد و وقتى سرشان شلوغ شد، روى آنها آتش اجرا مى کنیم.»
«هلیکوپتر خلبان سراوانى به موشک تاو مجهز بود. ایشان اول و آخر ستون را مورد هدف موشک هاى خود قرار داد. ستون نظامى دشمن، سنکوب کرد و هر چه مهمات داشتیم، روى سرستون ریختیم.» وقتى این تصمیم را گرفت که دشمن را در محاصره بگیرند و به سروته ستون دشمن آسیب بزند، همه فهمیدند که فقط با این شیوه، مى توانند آن همه نیروى دشمن را نابود کنند. هلیکوپتر کبرا مانور مى داد و حمله مى کرد و بر سر دشمن، آتش مى ریخت و تیر انداز هاى دشمن، سرگردان مانده بودند که این چه شبیخونى است که از هوانیروز خورده اند! وقتى تیم آتش و گروه پروازى احمد، با هلیکوپتر هاى شکارى به منطقه برگشتند، غوغایى را در منطقه دیدند. ستونى که هیچ کس حریف شان نمى شد و مى خواستند به قلب ایران بزنند، زمینگیر شده بود و این ضربه را از خوشفکرى احمد خورده بود. نیروهاى دشمن پس از این شکست مجبور شدند تا اطراف نفت شهر عقب نشینى کنند و از مرز خارج شوند.
به نقل از حمید رضا آبی
5)کشوری کار و فعالیت را عبادت می دانست. تمام فکرش انجام وظیفه بود. درباره ی میزان علاقه به فرزندانش می گفت: «آنها را به اندازه ای دوست می دارم که جای خدا را نگیرند.» کشوری همواره برای وحدت و انسجام دو قشر ارتشی و پاسدار، می کوشید، چنان که مسؤولان، هماهنگی و حفظ غرب کشور را مرهون تلاش او می دانستند. او می گفت: «تا آخرین قطره ی خون برای اسلام عزیز و اطاعت از ولایت فقیه خواهم جنگید و از این مزدوران کثیف که سرهای مبارک عزیزانم (پاسداران) را نامردانه بریدند، انتقام خواهم گرفت.» به امام (قدس سره) عشق می ورزید. وقتی در بین راه خبر کسالت قلبی ایشان را شنید، از شدت ناراحتی خودرو را در کنار جاده نگه داشت و در حالی که می گریست، گفت«خدایا از عمر ما بکاه و به عمر رهبر بیفزا.»
وقتی به تهران رسید، عازم بیمارستان شد و آمادگی خود را برای اهدای قلب به رهبرش اعلام کرد. بر این عقیده بود تا در دنیا هست و فرصتی دارد، باید توشه ای برای آخرت بیاندوزد. شهادت در راه خدا برای او از عسل شیرین تر بود.
شهید س‍رل‍ش‍گ‍ر خلبان احمد کشوری
6) در جبهه هر بار که از مریم ۳ ساله و على ۳ ماهه اش صحبت مى شد، مى گفت: آنها را به اندازه اى دوست دارم که جاى خدا را در دلم، تنگ نکنند.
7)یک شب که تعدادی از خلبان‌ها مشغول خوردن شام بودند، صحبت از جنگ شد. یکی می‌گفت: من به خاطر حقوقی که به ما می‌دهند می‌جنگم، یکی دیگر می‌گفت من به خاطر بنی‌صدر می‌جنگم. یکی می‌گفت من به خاطر خودم می‌جنگم و دیگری گفت من به خاطر ایران می‌جنگم. شهید کشوری گفت: من همه این‌ها را قبول ندارم تنها چند تا را قبول دارم و گفت: من به خاطر خدا می‌جنگم. جنگ برای خداست، ما نباید بگوییم که ما به خاطر فلان چیز می‌جنگیم. مگر ما بت پرست هستیم. ما به خاطر خدا، به خاطر اسلام می‌جنگیم. اسلام در خطر است نه بنی‌صدر. اسلام در خطر است ما به خاطر اسلام می جنگیم و جنگ ما فقط به خاطر اسلام است.
8)صبحانه‌ای که به خلبان‌ها می‌دادم، کره، مربا و پنیر بود. یک روز شهید کشوری مرا صدا زد گفت: فلانی! گفتم: بله. گفت: شما در یک منطقه‌ی جنگی در مهمان‌سرا کار می‌کنید. پس باید بدانید مملکت ما در حال جنگ است و در تحریم اقتصادی به سر می‌برد. شما نباید کره، مربا و پنیر را با هم به ما بدهید درست است که ما باید با توپ و تانک‌های دشمن بجنگیم ولی این دلیل نمی‌شود ما این گونه غذا بخوریم. شما باید یک روز به ما کره، روز دیگر پنیر و روز سوم به ما مربا بدهید. در سه روز باید از این‌ها استفاده کنیم وگرنه این اصراف است. من از شما خواهش می‌کنم که این کار را نکنید. من گفتم: چشم.
احمد کشوری
9)سرهنگ باباجانى خاطره اى را از دوران تحصیل احمد در خارج از کشور تعریف مى کرد و مى گفت: در حال تمرین پرواز توى بالگرد نشسته بودیم. احمد سکاندار بود. استاد آمریکایى نگاهى به او کرد و گفت: اگر الآن بخواهم تو را پرت کنم بیرون چطور مى خواهى از خودت دفاع کنى. احمد به قدرى از نیروهاى بیگانه و خلق و خوى ضداسلامى آنان بدش مى آمد که نگاهى به استاد کرد. وقتى لبخند شیطنت آمیز و تحقیرکننده استاد را دید. یقه او را گرفت و گفت: من باید تو را از این بالا پرت کنم پایین. با استاد گلاویز شد. سرهنگ مى گفت: استاد به زبان انگلیسى شروع به التماس کرد. صورتش سرخ شده بود. ما از احمد خواستیم که یقه او را رها کند و مواظب باشد که هلى کوپتر سقوط نکند و او قبول کرد. وقتى به زمین نشستیم، استاد به قدرى از جسارت احمد و جرأت او یکه خورده بود که به همه ما گفت: بعد از این استاد شما احمد کشورى است.
10)... در کردستان درگیری شدیدی بین ما و ضد انقلاب شامل کومله و دمکرات بوقوع پیوست و من از هوانیروز درخواست کمک کردم ، دو خلبان که همیشه داوطلب دفاع بودند یعنی شهیدان کشوری و شیرودی لبیک گفته و لحظاتی بعد بالای سر ما بودند که به آنها گفتم کجا را زیر آتش خود بگیرند ، پس از آنکه مهمات هلی کوپتر ها تمام شد متوجه شدم که شهید کشوری علی رغم کمبود سوخت منطقه را ترک نکرده است وقتی با او تماس گرفتم گفت من باید کارم را به اتمام برسانم ، لحظاتی بعد با دوربین دیدم که شهید کشوری خود را به جاده ای رساند که یک ماشین جیپ سیمرغ پر از عناصر ضد انقلاب از آنجا در حال فرار بودند ، هلی کوپتر را به آن خودرو نزدیک کرد و آنقدر پایین رفت که با اسکیت هلی کوپتر به آنها کوبید و همه این جنایتکاران به دره سقوط کردند ، پس از آن طی تماس به او گفتم با توجه به تاخیری که کردی سوخت هلی کوپتر برای آنکه خود را به قرارگاه برسانی کافی نیست و همینجا فرود بیا ، او گفت هلی کوپتر م را هدف قرار می دهند و با اینکه چراغ هشدار دهنده سوخت هلی کوپتر روشن شده و به هیچ وجه خطا نمی کند ، شهید کشوری گفت با ذکر یا زهرا ( س ) خود را به قرارگاه می رسانم ، ساعتی بعد در حالیکه ناامیدانه با قرارگاه تماس گرفتم تا سراغ احمد کشوری را بگیرم گفتند او به سلامت و با ذکر یا زهرا ( س ) در حالیکه هلی کوپترش هیچ سوختی نداشته به قرارگاه رسیده است .
به نقل از شهید علی صیاد شیرازی
وصیتنامه شهید احمد کشوری
خدایا شیطان را از ما دور کن
«بسم الله الرحمن الرحیم»
در مسلخ عشق جز نکو را نکشند
روبه صفتان زشت خو را نکشند
پایان زندگی هر کسی به مرگ اوست
جز مرد حق که مرگش آغاز دفتر اوست.
هر روز ستاره ای را از این آسمان به پایین می کشند امّا باز این آسمان پر از ستاره است. این بار نیز در پی امر امام، دریایی خروشان از داوطلبین به طرف جبهه های حق علیه باطل روان شد و من قطره ای از این دریایم و نیز می دانید که این اقیانوس بی پایان است و هر بار بر او افزوده می شود. راه شهیدان را ادامه دهید. که آنها نظاره گر شمایند مواظب ستون پنجم باشید که در داخل شما هستند.
بی تفاوتی را از خود دور کنید، در مقابل حرف های منحرف بی تفاوت نباشید.
مردم کوفه نشوید و امام را تنها نگذارید. در راهپیمایی ها بیشتر از پیش شرکت کنید. در دعاهای کمیل شرکت کنید. فرزندانتان را آگاه کنید. و تشویق به فعالیت در راه الله کنید.
وصیت به پدر و مادرم:
پدر و مادرم! همچنان که تا الآن صبر کرده اید از خدا می خواهم صبر بیشتری به شما عطا کند. فعالیتتان را در راه خدا بیشتر کنید. در عزایم ننشینید، نمی گویم گریه نکنید ولی اگر خواستید گریه کنید به یاد امام حسین (ع) و کربلا و پدر و مادرانی که پنج فرزندشان شهید شده گریه کنید، که اگر گریه های امام حسینی و تاسوعا و عاشورایی نبود، اکنون یادی از اسلام نبود. پشت جبهه را برای منافقین و ضد انقلاب خالی نگذارید، در مراسم عزاداری بیشتر شرکت کنید که این مراسم شما را به یاد شهیدان می اندازد و این یاد شهیدان است که مردم را منقلب می کند.
امام را تنها نگذارید.
فراموش نکنید که شهیدان نظاره گر کارهای شمایند.
ما زنده به آنیم که آرام نگیریم.
موجیم که آسودگی ما عدم ماست
والسلام
قطراه ای از دریای خروشان حزب ا...
احمد کشوری
